نوگرایی و خلاقیت در تغییرات پلیس قرن بیست و یکم

زمینه: چشم‌انداز پلیسی در دهه‌ی دوم قرن بیست‌ و یکم، به شدت تغییر پیدا کرده و رویاهایی را ایجاد کرده است که پلیس‌ها از نقش خود در جامعه دارند و ممکن است، نیاز باشد این رویاها تغییر کنند تا هم به سود جامعه‌ و هم به سود پلیس باشد. پلیسی که ما امروزه می‌شناسیم، در سال‌های اولیه‌ خود مسیر سختی را پیموده است و دارای منشا تکثرگرا و چند مرکزی بوده است. لذا محیط پیرامونی ما به سرعت در حال تغییر است بر این اساس روسای پلیس آینده هر روزه با انتخاب‌های مهمی مواجه خواهند شد. هدف: هدف مقاله حاضر این است که نوگرایی و خلاقیت چه تغییراتی در پلیس قرن بیست و یکم ایجاد کرده و آیا این نوگرایی در مأموریت پلیس موثر بوده و آیا پلیس به طور مستقیم از دانش نوآورانه بهره‌مند می‌شود یا از فن‌آوری موجود سود می‌جوید. روش پژوهش: روش به کار رفته در مقاله حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی بوده و از نوع توصیفی - تحلیلی است. یافته‌ها: در نیمه‌ی دوم قرن بیستم ، ناگهان فعالیت پلیسی متحول شد. "یک انقلاب خاموش" اتفاق افتاده بود. پلیس غیردولتی به طور فزاینده‌ای رشد کرده بود و انحصار پلیس بر فعالیت پلیسی به سرعت در حال محو شدن بود. موجی که توقف‌ناپذیر به نظر می‌رسید و به نظر می رسید که همواره به یک جهت حرکت خواهد کرد، ناگهان تغییر جهت داد و فروکش کرد. شواهد مبنی بر بازسازی این پلیس چند مرکزی، رشد امنیت خصوصی بود که امروزه در بیشتر نقاط جهان (به لحاظ تعداد کارکنان) بزرگ‌تر از پلیس دولتی است. نتیجه گیری: به طور خاص، فعالیت پلیسی، شغلی مربوط به "مردم و اطلاعات" است. بنابراین رهبران و مدیران پلیس در تمامی کشورها نیاز دارند که به روشنی از روندها آگاه باشند. علاوه بر این، نیازی وجود دارد به درک اینکه اطلاعات چگونه جمع‌آوری می‌شود، مبادله می‌شود و مورد استفاده قرار می‌گیرد و همچنین پیامدهای این فعالیت‌ها نیز باید مورد بررسی قرار گیرد.